Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Kάποιες φορές η κοινωνική κατακραυγή είναι ο μεγαλύτερος φονιάς και εκείνη πρέπει να καταδικάζεται και όχι οι άνθρωποι..Οι άνθρωποι είναι πιόνια ενός συστήματος που δεν έχει συναισθήματα παρά μόνο νόμους που τιμωρούν. Και μετά είσαι σταμπαρισμένος εφ’ όρου ζωής. Οι άνθρωποι ξεχνούν το καλό συχνά, όμως το κακό δεν το ξεχνούν ποτέ. Κατά βάθος χαίρονται να σου το 8υμίζουν, να σε ισοπεδώνουν, να σε βλέπουν να καταρρέεις. Ποια χαιρέκακα ένστικτα οδηγούν αυτή τη συμπεριφορά τους; Η αμάθεια; Η έλλειψη παιδείας, οι αστικές αντιλήψεις, η νοοτροπία, η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή το γεγονός ότι μέσα από τα λάθη και τα πάθη του άλλου λυτρώνονται οι ίδιοι από τα δικά τους; Ουδείς αναμάρτητος, είπε ο Χριστός, και καθώς φαίνεται ο κόσμος το ξεχνούσε. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο όλοι έχουν αμαρτήσει και το πληρώνουν ανάλογα. Αν οι άνθρωποι γνώριζαν να αγαπούν περισσότερο και να συγχωρούν, τότε τα λάθη θα ήταν πολύ λιγότερα. Αν οι άνθρωποι δε χλεύαζαν τον πόνο, τότε δε θα δημιουργούσαν ψυχικά συμπλέγματα. Αν οι άνθρωποι νοιάζονταν πραγματικά για το πρόβλημα, δε θα υπήρχε πρόβλημα..

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

[ Ξέρω ο χρόνος πίσω δεν γυρνά:'| ]


Πάλι δεν θα πιστέψεις όσα πω
πάλι θα λες δε ξέρω ν' αγαπώ
όμως εγώ κακία δε κρατώ

Ξέρω ότι πληγώθηκες και εσύ
ξέρω πως μ' έχεις για εγωιστή
μα άκου ο εγωιστής τι θα σου πει

Συγγνώμη για τα λάθη μου,αγάπη μου
για όλα μια συγγνώμη σου ζητώ
συγγνώμη που δεν άλλαξα,το πάλεψα
συγγνώμη μα να ξέρεις πως εγώ
εσένα μόνο λάτρεψα,σ' αγάπησα,
κι ακόμα σ' αγαπώ

Ξέρω ο χρόνος πίσω δε γυρνά
ίσως αλλού η καρδιά σου να χτυπά
θέλω μονάχα εσύ να 'σαι καλά

Συγγνώμη για τα λάθη μου,αγάπη μου
για όλα μια συγγνώμη σου ζητώ
συγγνώμη που δεν άλλαξα,το πάλεψα
συγγνώμη μα να ξέρεις πως εγώ
εσένα μόνο λάτρεψα, σ' αγάπησα,
κι ακόμα σ' αγαπώ

[Where are you?]

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Θέλω να σου μιλήσω Θέλω να ‘μαι μαζί σου
Και να σ' αποκοιμίσω Να ‘μαι η αναπνοή σου
Έτσι να με ακούσεις Μη μ' αφήσεις να φύγω
Έρωτα να με λούσεις Αν ερχόσουν για λίγο
Αν μου τηλεφωνούσες Θάνατος η φωνή σου
Που δε ξεχνώ ποτέ Έτσι που με φιλούσες
Λες και ήμουν ζωή σου Σα να πες σε όλα ναι
- Αν μου τηλεφωνούσες
- Δώδεκα
- Θάνατος η φωνή σου
- Κι ούτε ένα τηλεφώνημα
- Που δε ξεχνώ ποτέ
- Τον αριθμό της μοναξιάς μου δεν χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας
- Έτσι που με φιλούσες
- Δώδεκα
- Λες και ήμουν ζωή σου
- Κι η ελπίδα μου κρεμάστηκε
- Σα να πες σ' όλα ναι
- Σ' ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
Και τη καρδιά μου που φωνάζει σ' αγαπώ, ωω...
- Μα δε χτυπάει το τηλέφωνο
- Αν μου τηλεφωνούσες
- Με πνίγει το παράπονο
- Θάνατος η φωνή σου
- Που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
- Που δεν ξεχνάω ποτέ
- Κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
- Δώδεκα
- Έτσι που με φιλούσες
- Κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
- Δώδεκα
- Έτσι που με φιλούσες
- Κι η ελπίδα μου κρεμάστηκε
- Λες και ήμουν ζωή σου
- Σ' ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
- Σα να πες σ' όλα ναι
- Και τη καρδιά μου που φωνάζει σ' αγαπώ
- Δώδεκα, ωω...